سلام عباس جون !

منت رو سر ما گذاشتيد. اولندش سوال ما رو جواب بديد و يه جمع بندي بفرماييد!

دومندش اگه من سر كلاس به حرف اساتيد محترم گوش مي كردم تا بفهمم كي چي ميگه كه وضعم اين نبود البته از اون لحاظ؛ يعني اينقدر خوب نبود(از باب دلداري به خودم)

سومندش خيلي خوشحال شدم كه منو با وبلاگ الله خواه(هميشه موقع نوشتن اسمش يه اضطرابي دارم چون نيست از اسماء متبركه است مي ترسم بيفته زير دست و پا!) آشنا كردي.

سلام...خيلي ممنونم ازت که تو ختم قران شرکت کردي...سهمت از آيات قران از آِيه سوره هود تا 52 سوره يوسف

ممنون عباس جون . من هم خوشحال شدم

. راستي منو چه جوري پيدا کردي .

مي خواهي توي يه كار خير شركت كني

پس برو به اين ادرس http://boghz1.blogfa.com/post-126.aspx

اولاندش سلام!

دومندش عيدتون مبارك!

سومندش خيلي ذوق زدم چون :

اولندش دارم براتو پيام مي ذارم

دومندش با وبلاگ تو آشنا شدم از طريق وبلاگ محمود همون كه يه ذره بيشتر از رفيق جلاله

سومندش اينكه محمود از دالون و قلمدون همخبر داده بود

و از همه مهمتر اينكه خيلي انگيزه پيداكردم تو وبلاگم چيز بنويسم چون چهار تا آدم حسابي مثل تو و سيد و محمود پيدا كردم كه مي تونند غلاطام رو بگيرند.

البته شما شديد سه تا ... پس پيدا كنيد پرتقال فروش را ؟

ببخشيد كه نتوانستم ازين سوال و جواب ها بگذرم:

«من واقعي» مقوله ايست مطلق و نميتوان آن را به نسبي بودن كشاند. اندكي از جايش تكان بخورد ديگر «واقعي» نميتواند بود. اين صفت «واقعي» محمول امريست مطلق: عشق واقعي، انسان واقعي، جهان واقعي،...

اين «واقعي» يعني شكل «ايده آل» هر چيزي. همچنان كه خودتان در مورد «من واقعي» نيز نوشته ايد، من واقعي معيار سنجش ديگر «من» هاست. حال در مقام پاسخ ميفرماييد:1- (نميدانم منظور شما اين است که آيا فاعل شناساي من واقعي کيست؟ اگر اين باشد که ذهن انسان ها وعقل وخيال انها .)

كه در خود نوشته وبلاگتان چنين امري را نفي كرده ايد، مني كه در «واقعيت» است را مستقل از ذهن انسانها دانسته ايد. طبق نوشته تان، ذهن انسانها، من دوم و سوم و چهارم را ميسازند و من اول يا واقعي چيزي ست وراي ذهن انسانها و مستقل از آن.

در بخش ديگر پاسختان نوشته ايد:2- (اگر منظورتان اين است که مي گوييد ما چگونه من حقيقي را از غير حقيقي و ذهني تشخيص دهيم و چگونه بفهميم که آيا من حقيقي ما چگونه است تا خود را با آن تطبيق دهيم )

تا كنون بحث بر سر «من واقعي» بود و حالا يكباره از «من حقيقي» سخن بميان مي آيد. آيا «حقيقت» و «واقعيت» را يكسان فرض كرده ايد؟ كه منِ واقعي يا همان منِ در واقعيت موجود‍ را منِ حقيقي ميناميد؟

در ادامه همين بخش دوم آورده ايد:3- (من حقيقي ما چگونه است تا خود را با آن تطبيق دهيم بايد به مباني انسان شناختي رجوع کنيم يعني اين که اگر قائليم خدايي هست واو انسان حقيقي وارزش هاي او را تعيين مي کند خود واقعي را از او بگيريم يا اگر اومانيست هستيم ومعتقديم خود انسان ها ارزش هايشان را تعيين ميکنند بايد به ارزش هاي ان مکتبي که بدان معتقديم رجوع کنيم ) اينهم زيباست كه به تعداد مكاتب و انديشه ها «انسان واقعي» وجود داشته باشد، هم انسان اومانيستي ميتواند واقعي باشد، هم موحد هم ملحد، هم سوسياليست، هم كاپيتاليست و ...

آنوقت شما بعنوان يك موحد آيا انسان هاي واقعي آن ديگر مكاتب را نيز«انسان واقعي» ميدانيد يا فقط انسان واقعي شما بايد حتما هم «موحد» باشد؟

ببخشيد اگر سخن به درازا كشيد.

سلام

خدا ما را كمك كند تا به من واقعي خودمون برسيم

دنياي عجيبيست... و ما غرق در اتفاقاتش... نه در نتيجه ...

يا زهراي اطهر.س

سلام

سوال جالبي بود مثل خودت بزرگ و جذاب و ...

سال نو مبارك

2 ماه بود فكر مي كردم اين رفيق جلال غفاري اسمش چي بود كه تو وبلاگت اسمش و لينك وبلاگش رو هم ديدم

راستي متاسفانه موضوع فوت دوستمون جدي است 2 روزه چهره اش با اون لبخند هميشگيش روبرومه