سلام عباس جان
با تشکر از لطفي که به من داشتي، اتفاقا تنهايي فکري از بدترين تنهايي هاست. در ضمن با اين مطلبت ياد داستاني افتادم. در شهري کارخانه اي بود که ساعت شروع کار کارخانه 7 صبح بود و فردي را تعيين کرده بودند که راس ساعت 7 با به صدا در آوردن آژيري شروع ساعت کار را اعلام مي کرد. از قرار اين فرد براي اين که اعلام ساعت 7 دقيق باشد آژير را همزمان با اعلام ساعت 7 در راديو محلي به صدا در مي آورد. روزي تصميم گرفته مي شود از اين آقا که آژير را به صدا در مي اورد پرسيده شود که تو چطور ساعتت را تنظيم مي کني که درست سر ساعت آژير را به صدا در مي آوري و ايشان مي گه خوب من ساعتم را با راديو محلي تنظيم مي کنم. کنجکاو مي شوند که خوب راديو محلي چطور ساعتش را تنظيم مي کند. و سراغ مسئول اين کار در راديو مي روند. از او نيز اين سوال پرسيده مي شود و او جواب مي دهد: مسئول آژير کارخانه شهر خيلي دقيق است من ساعت 7 صبح راديو را با صداي آژير کارخانه تنظيم مي کنم!!!
راستش ميانمايگي از ماست، و ما کلا خودمان را با شما تنظيم مي کنيم !!!جيگر

راستي به دوستان سلام برسان دلم براتون يه ذره شده اينه هاش -->.<--- (اون نقطه دل منه ها!!!)